درباره ی کتاب:
دست و پنجه نرم کردن با اثری مانند سرمایه ساده نیست. نه از آن جهت که مفاهیم آن دشوار است و نه از این حیث که زبان مارکس دیریاب است؛ بیشتر از آن رو که شیوه ی اندیشیدن آدمی را زیر و رو می کند. خواندن در کلی ترین معنای خود عملی است بیرون از متن؛ با فراغ بال و به اتکای دانش و تجربه ی گذشته ات می توانی اثری را بخوانی و معنایش را فرا چنگ آوری و همچون غریبه ای با حفظ فاصله ی خود از آن رخداد در حال تکوین در متن به ارزیابی اش بنشینی. اما با سرمایه این امر ناشدنی است. اندیشه هایی که کتاب مارکس در تو بر می انگیزد وادارت می کند با آن درگیر شوی؛ ناچار از همراهی با آن هستی و گام به گام استدلال هایش را تعقیب کنی و آنگاه پی خواهی برد که خود جزیی از ماجرای کتاب شده ای. دیگر بیرون از متن نایستاده ای. خود متن هستی چرا که این زندگی توست که در آن جاری است و بی تردید به داوری زندگی ای می پردازی که هم هنگام خصوصی و عمومی، فردی و اجتماعی است. اشباح نهفته در تاریخ بشر که سخت سنگ واره شده اند و قدمتی به درازای سده ها یافته اند، دیگر موهوماتی دور از فهم و خیال نیستند بلکه پیرامونت حضور دارند چنان سمج و چنان واقعی که حتی در موهوم بودنشان شک نمی کنی، دنیایی وارونه که واقعی شان می یابی؛ و چگونه می توانی آن را واقعی ندانی در حالی که زندگی از خود بیگانه ات با همین دنیای وارونه سامان بندی می شود و لحظه به لحظه وجود انتزاعات پیکریافته اش بر روح و روانت سنگینی می کند؟ خواندن سرمایه یعنی کلنجار رفتن با نفس وجود توأمان فردی و اجتماعی ات، شخصیت یافتگی وجودت به مثابه ی یک مقوله، عینیت اجتماعی روابط بین انسان ها به میانجی روابط بین اشیا، حکومت مردگان بر زندگان، و شگفتا که زندگان تصوری طبیعی تر از این ندارند که چنین مناسباتی نه تنها عادی است که باید این چنین باشد. زندگان ناگزیرند این گونه بنگرند چرا که خود کالبد یافتگی همین روابط و مقولات انتزاعی و پیچیده ای هستند که مارکس در کالبد شناسی جامعه سرمایه داری و واکاوی و نقدش {اقتصاد سیاسی} به کار می گیرد.
